Mensen met een beperking op internet laten, het stellen van een levensbepalende diagnose bij cliënten, je dochter die voor het eerst uitgaat: situaties binnen de zorg waar veel mis kan gaan… Een maatschappij die al snel vraagt wie de verantwoordelijke is. Het is een voedingsbodem voor angst die mensen doet besluiten om vrijheid in te perken, uit de bestbedoelde voorzorg.
Vrijheidsbeperking
Vrijheidsbeperking bijvoorbeeld door internet te verbieden voor kinderen of voor mensen met een beperking. Vrijheidsbeperking door je patiënt te excommuniceren en hem niet volwaardig te betrekken in de behandeling. Het vormen sociale constructies die gebouwd zijn op angst. Constructies die weinig draagkracht hebben. Draagkracht die juist nodig is als iemand op eigen benen moet staan en het gaat om de toekomst van iemands leven. Draagkracht die nodig is willen we iedereen de zorg blijven geven die nodig is.
Manifest
Je kunt oeverloos je cliënt waarschuwen voor vervelende ervaringen op internet, je dochter behoeden voor een vervelende ervaring met een jongen tijdens het uitgaan en voortdurend wijzen op het risico van een foute diagnose maar waarschuwingen worden pas manifest als het misgaat in de praktijk. Verbieden de beste oplossing? Nee, juist op zulke momenten is het zaak om er te zijn zodat iemand fundamenteel kan leren en voorbereiden op de toekomst. Gevaren zijn er altijd, het gaat om hoe je ermee omgaat. Juist daarom is de dialoog belangrijk om daarmee de omgang en mogelijkheden te benadrukken in plaats van de gevaren uit te bannen. Dit vraagt om een nieuw paradigma van leren binnen het onderwijs waar de nadruk ligt op de volwaardige betrokkenheid van cliënten in plaats van op protocollen.
Mogelijkheden bieden
Als er een taak is waar je als zorgprofessional voor verantwoordelijk bent dan is het wel om iemand weer mogelijkheden te bieden. Bijvoorbeeld door iemand ergens (beter) mee om te leren gaan! Helemaal in een maatschappij waarin kennis niet meer is voorbehouden aan een enkeling. Leerbaarheid en omgaan met verandering zijn de grootste vaardigheden van tegenwoordig. Door deze vaardigheden meer aan te spreken binnen de zorg, zorgen we voor zelfstandige en meer weerbare mensen.
Niet dragen maar delen
Sluit dus niet je kind of cliënt met een beperking af voor internet; omarm het! Zie de mogelijkheden en leer hem/ haar er goed mee om te gaan. Wees niet de almachtige wijze maar benut de motivatie van je cliënt/ patiënt door hem te betrekken als een volwaardig persoon binnen de behandeling. Verbieden is een teken van machteloosheid. Daag jezelf uit en ga je angsten en zorgen aan door het open op tafel te leggen. En daarom nog maar eens een herhaling van de belangrijkste boodschap van TEDx Maastricht 2011: verantwoordelijkheden en zorgen niet dragen maar delen met je cliënt!