Ik word heel blij van het woord ‘ontevredenmaker’. Hier kan ik iets mee vertellen dat ik zonder dit woord niet zou kunnen uitleggen. Een ontevredenmaker is niet iets dat je tevreden maakt als het er is, maar het maakt je wel ontevreden als het er niet is.
Even nog een keer lezen die zin.
Ja? Heb je hem?
Een voorbeeld is het stickertje ‘vaatwasser bestendig’. Als je nieuwe bestek zo’n stickertje heeft, maakt dat je niet per se tevreden. Maar als dat stickertje er niet is en na drie wasbeurten je messen gaan roesten, dan maakt dat je zeker ontevreden. En dit stickertje is niet het enige. Het is ook de gebruiksvriendelijke website, het bordje ‘u kunt hier pinnen’ en zo kun je er zelf vast ook nog wel een paar bedenken.
Voor ik je ga vertellen wat ik je werkelijk wil vertellen, wil ik nog even filosoof René Gude aanhalen. Gude zegt:
“Aandacht voor iets vragen betekent altijd dat er iets vanzelfsprekends verdwenen is”
Denk bijvoorbeeld aan alle aandacht die we besteden om mensen met een beperking deel te laten nemen aan de maatschappij. Mensen met een beperking zijn gewoon burgers. Maar ergens in de geschiedenis gebeurde het dat er honderden broertjes, nichtjes, tantes, vaders niet meer mee mochten doen, omdat ze een beperking hadden. Nu vragen we heel veel aandacht voor inclusie. Omdat het dus niet meer vanzelfsprekend is.
Om mijn punt te maken ga ik nog even een ander voorbeeld gebruiken. Ik pak het voorbeeld dicht bij huis, iets wat jij ook kan herkennen.
Ik werkte bij een softwarebedrijf (Noxqs), daar maakten we apps en websites. Die producten ontwerpen en ontwikkelden we altijd samen met de mensen die ze gingen gebruiken. Wij noemden hen ‘eindgebruikers’. Onze eindgebruikers hadden vaak een verstandelijke beperking. Waarom ik hier de aandacht op vestig? Op samenwerken met onze eindgebruikers? Omdat het niet nog steeds niet vanzelfsprekend is.
Wat ik nu graag zou willen (hier komt het, let goed op) is dat het samenwerken met eindgebruikers een ontevredenmaker wordt. Ik wil dus niet dat jullie allemaal tevreden worden van het samenwerken met eindgebruikers. Maar ik wil wel dat je ontevreden wordt als we het niet doen. Net als bedrijven waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werken. De wereld zou er mooier van worden als onze klanten niet tevreden worden dat we dat doen, maar ontevreden zijn als we het niet doen.
Laten we er iconen voor gebruiken. Iconen die nu nodig zijn om er de aandacht op de vestigen, maar die hopelijk snel een ontevredenmaker worden. Een nutteloos plaatje, waar niemand nog op let.
Na het verschijnen van dit blog vond ik het icoon ‘patients included‘ van Lucien Engelen. Een goed voorbeeld van zo’n ontevredenmaker dat hopelijk binnenkort zo’n nutteloos plaatje wordt.